concept /
fotografie /
video /
tekst
Anita Kooij [AK] &
Emily Kocken [EK]
grafisch ontwerp /
web design
Carst van der Molen
montage /
compositie /
installatie
Emily Kocken
performance
Anita Kooij
bijdragen
Regina van de Moosdijk,
Corinda Wijnings,
Gieta Ramcharan,
Basisschool de Notenkraker
© 2008
Alle teksten, foto's, video's en overig materiaal op deze site zijn eigendom van Stichting Zero Amsterdam of van haar respectievelijke makers en mogen niet gebruikt worden zonder voorafgaande mondelinge of schriftelijke toestemming van de makers.
Jammer dat ik er toen niet bij was. Dit is 1 van de weinige projecten op het gebied van kunst en M.E.
Ben bezig een ME art group op te zetten, zie
http://moniqueremmelzwaal.wordpress.com/25-2/
lieds Monique
18 September 2013, 17:53
Hoe is het in Godsnaam mogelijk, dat zo een ziekte, zo zichtbaar toch voor wie kijkt en luistert, niet wordt erkend?
dat hier gezegd wordt dat het psychisch is, terwijl als je probeert om een diagnose voor psychisch te krijgen, het niet meer lukt. Natuurgeneeskundig denken is uit den boze geworden, behalve als het financieel uitkomt.
Mensen activeren. waarvoor, als werkeloosheid steeds groter wordt.
doen voorkomen alsof er iets is in die mensen wat niet mee wil doen.
Terwijl het heel goed kan zijn dat bacterien veroorzakers zijn of welke ziekteverwekkers ook!
Daar moet geld naar toe! Naar onderzoek naar oorzaak.
Met als gevolg ontdekken hoe en of het kan genezen.
En wat er nodig is, welke voorzieningen.
Wat kun je doen om te helpen.
Je proeft de onmacht, de wijsheid, intelligentie, schoonheid, kwetsbaarheid, gekwetsheid, en integriteit waarmee hier geschreven wordt, door mensen die hierdoor getroffen worden.
Dat zelfs een spirituele visie en wijsheid geen antwoord heeft. Het is niet in het zijn te dompelen, zodat het wegsmelt, blijkbaar niet, anders was dat ook al lang gebeurd. De Kracht van het nu geldt hier blijkbaar niet?
Een mysterieuze ziekte, opdracht...
Zo vreemd en zo hulpeloos overgeleverd aan...
Wat doen minsters als ze deze verhalen te horen zouden krijgen als luisterboek? als dagelijkse kost...?
Wat kan ik zelf doen om leed te verzachten?
Liefde sturen...zodat er een glimpje vertrouwen kan zijn?
Wat draag je, als patient(e)?
Zal het ooit afgelopen zijn, zal het tij keren?
Ik bid ervoor, dat al deze ziektes niet meer hoeven te zijn.
En ik bid voor kracht, en voor mooie momenten, en voor hoop..en dat veel mensen die het nog niet zien, inzien dat dit ernstig is, echt is, en dat ze oplossingen bedenken.
Dus ik wens jou, Regina, en jullie allemaal, kracht en liefde
16 November 2009, 19:18
Wat een prachtige verhalen en beelden allemaal. Het geheel straalt een rustige trage dynamiek uit die me pakt. Ook beklemmend, alsof de emotie in een ander potje opgeborgen zit.
11 June 2008, 21:34
moe lezen
ik begon pas nu
bij de a
van aankleden
tril
zo getroffen
snel weer uit.
maar morgen
verder
of
overmorgen
19 May 2008, 13:48
Ik vind deze site (digitale versie "Moe") prachtig en ontroerend. Ik zag de installatie ook op de opening, hij werkt nog door. Mijn reaktie is verder de video die ik Emily nog geef, en dit:
"kleine blaadjes zoeken licht
maar het matras is donker
veel en zwaar weet het
veel blijft in het duister"
cor
16 April 2008, 21:47
Het was bijzonder om even in een andere wereld te zijn. Stil, wollig. Mooie beelden, liggend op de rug, arm voor haar ogen. Het zitten op de stoel, mooie plaatjes. De vrouw op het bed, naar buiten kijkend, de boom voor het raam, de vogels die in zo'n situatie belangrijke levensdelers worden (denk ik). En de takken. En de vallende regen. Veel te zien! Mijn wereld is weer groter geworden door deze ervaring. Bedankt.
5 April 2008, 16:46
Sober en stil en mooi. "Traag leven". En traag kroop het lamgeslagen ontluisterende lijden van chronisch moe zijn onder mijn huid. Werd tot een beleving voor me. Maar ook de verstilling kroop mee. En die beleef ik ook nu nog, wat nog niet eerder vertoond is terwijl ik nota bene achter de computer beelden en tekst tot me nam. Dank jullie daarvoor.
9 April 2008, 11:35
Op de eerste plaats gefeliciteerd voor alle makers.
Moe is indringend.
Moe is zeer beeldend.
Moe is met aandachtige energie en ijver tot stand gekomen.
Moe is een nieuwe kunstvorm voor mij, ik heb taal, beelden, geluid, bewegingen, kleuren, personen in fases tot mij genomen.
Moe dwingt tot zelfonderzoek, zet aan tot herbezien van ogenschijnlijk vanzelfsprekendheden.
Moe geeft een inkijk/ inzicht in verborgen leefsituaties.
Moe ontmoet.
Moe schudt wakker.
Moe is mooi.
Ik voel verwondering en bewondering voor de makers.
Ik vind het pracht- [volle] kunst!
Was ik bekender geweest met deze kunstvorm dan was mijn tekst waarschijnlijk korter, feitelijker en zonder ingeweven gedachten patronen geweest.
25 March 2008, 13:40
Door mijn geduld te beproeven, stil te staan bij elke stap voel ik vermoeidheid, energie en schoonheid. Bedankt.
8 March 2008, 17:39
Mooi, verstild, herkenbaar.
8 March 2008, 17:33